Meclisin içerisinde ve de her sofranın başında oturan koltuk sevdalıları bazı aç köpek efendiler! Yutulmayı bekler her daim sizleri! Huzurlarınızda titriyor sizin köpekler! Mazlumların, ezilenlerin hayatıdır el koyduklarınız! 

Mazlum insanlar, ezilenler her daim acılı; mazlum insanlardır ki ölümlerin eşiğinde! Aç Efendi köpekler sizler her daim yiyin, için, doldurun o hayvansı midelerinizi…

Ey aç efendi köpekler yiyin; doyumsuz olan, doymak bilmeyen mideler sizin. Mideleriniz, gözleriniz patlayınca, çatlayınca, parçalanınca, tıksırıncaya kadar yiyin için aç köpekler!

Aç Efendi Köpekler!                                                                                                      

Yüzlerinizden bellidir ki sizler açsınız; Sürekli olarak yiyin, çalın, çırpın, doldurun midenizi. Yiyin aç köpekler yiyin! Yiyin her daim, yemezseniz bugün, yarın kimlere kalır kim bilebilir ki? Yiyin efendiler yiyin!

Aç Efendi Köpekler!                                                                                                           

Gördüğünüz şu doyurucu sofralar, gelişlerinizle her daim övünür oldu!

Aç Köpekler!                                                                                                                          

Hakkınızdır bu kutsal savaşınızdır, evet o hak sizlere bir hakmış gibi savaşın yiyin elde edin..

Yiyin aç köpekler! Yiyin efendiler yiyin!                                                                          

Patlayınca, çizilinceye, kusuncaya, ölünceye, çatlayıncaya kadar yiyin efendiler yiyin…

Bütün yeryüzünün tüm topraklarına, tüm sofralarına her ne varsa kendinizi ortaklıkta sayın. Soy mu, şeref mi, mal mı, mülk mü, para mı, meclis mi, koltuk mu, gösteriş mi, evler mi, villalar mı hepsi sizin doyumsuz köpekler! Her şeyin sizindir aç efendi köpekler! Konaklar, villalar, lüks arabalar, maaşlar…

Her şey sizindir!                                                                                                                 

Yiyin aç köpekler yiyin! Mazlumları, aç insanları, fakirleri, kimsesizleri düşünmeden yiyin efendiler yiyin! Geberinceye, çatlayıncaya, tıksırıncaya kadar da her daim yiyin aç köpekler!

Büyük olan lokmalarınızın sindirimi olsa da olmayan zarar, görkemli olan bir yüceliği, öç almanın sevinci var. Yiyin efendiler yiyin! Yiyin şu kanlı lokmalarınızı yiyin!

Zavallı memleketten alırsınız her şeylerini, ne varsa alırsınız doyumsuz aç köpekler! Mazlumların, fakirlerin, kimsesizlerin mallarını, canlarını, varlıklarını, hayatlarını, umutlarını alır çalar üstüne oturursunuz aç köpek efendiler!

Ey Aç Köpek Efendiler!                                                                                                                             

Her daim yiyin, için keyfinizi sürün. Haram, helal demeden her daim yiyin, için, keyfinizi sürün, rahat rahat yutunun pis kokulu efendiler!

Yiyin, için keyif sürün efendiler; bu şenlikli ve de doyumsuz olan sofralar sizlerin. Doyumsuz olacak şekilde, çatlayıncaya kadar her daim yiyin keyif sürün efendiler!

Aç Köpek Efendiler!                                                                                                                

Elbette bu harmanın da gelir sonu, sizler her daim kapıştırın giderayak! Yarın da bakarsınız söner bugün çatırdayan ocak!  Ey aç köpek efendiler! Her zaman olduğu gibi bugün de mideleriniz sağlam, bugünde sofralarınız sıcak; sürekli olarak atıştırın, sokuşturun, tıkıştırın hızlı hızlı, kapış kapış, çanak çanak…

Yiyin bu ülkede rezilliklere göz kapatanlar, yiyin şerefsiz adiler, yiyin aç köpek efendiler, yiyin domuz yüzlü efendiler, mazlumların kimsesizlerin hakkını yiyen efendiler, yiyin efendiler yiyin!

Yiyin efendiler yiyin!                                                                                                                            

Pisliklerinde yaşamlarını sürdürmeye çalışan domuzlar gibi bir yaşamı yaşamanız dileğiyle…

“ Mehmet KIZILKAYA “