KAAN: Hanlar hanı

KAHRAMAN: Yiğit,cesur

KAĞAN: Hakan, imparator

KAMER: Ay

KANAT: Kuşlarda uçmayı sağlayan üst üyeler

KANDEMİR: KAN+DEMİR=Kanmış tok demir anlamında

KARACA: Rengi karaya yakın, esmer; Avrupa ve Asya'nın ılıman bölgelerinde yaşayan kısa ve çatallı boynuzlu bir memeli hayvan

KARTAL: Yüksek kayalarda yaşayan yırtıcı bir kuş

KAYA: Büyük ve sert taş kütlesi

KAYIHAN: Güçlü hükümdar

KEREM: Lütuf

KERİM: Soylu, cömert, yüce

KILIÇ: Uzun ve kesici savunma aracı

KIRAÇ: Sulanmayan toprak, kır halinde işlenmemiş bitek olmayan toprak

KIVANÇ: Sevinç

KIVILCIM: Yanmakta olan ateşten sıçrayan küçük ateş parçaları

KORAL: Sınır muhafızı; Kaynağı dini ezgi olan orkestra parçası

KORAY: Kızıl renk almış ay

KORHAN: Kor ateş gibi han

KORKUT: Korkusuz, heybetli

KÖKSAL: Kök+Sal

KUBİLAY: Moğol hükümdarı

KUDAY: Tanrı

KUDRET: Erk, iktidar

KUNTAY: İri yapılı genç

KURTHAN: Kurt+Han

KURTULUŞ: Tehlikeli veya kötü bir durumu aşmak

KUTALP: Mutlu olmuş yiğit kişi

KUTLU: Uğurlu, ongun

KUTLUKHAN: Kirman'da hüküm sürmüş hanedan

KUZEY: Bir yön

KÜRŞAD: Göktürk Prensi

LAÇİN: Kahraman, korkusuz, yürekli.

LEMİ: Parlama, parıltı

LEVENT: Savaş zamanında deniz askerliği yapan asker sınıfı

LİDER: Önder