Lületaşı ile ilgili bir diğer temel sorun ise eğitim sorunudur.Çalışan insanlar ya ilkokul tahsilli yada hiç öğrenim görmemişlerdir.Kazandıkları ücret ise genellikle asgari veya parça başına göredir.Lületaşı sanatının gelişmesinde eğitim önemli bir yer tutar.Bugün üretilen lületaşlarının dar bir form içine sıkışıp kaldığı gözleniyor.

Kaynaklarda lületaşı için bir okulun kurulduğu ama açıldıktan kısa bir süre sonra kapandığı yer alıyor.
Eskişehir valiliğinin lületaşı için açtığı özel okulun müdürü Talat ÜRERSOY'la yapılan röportajdan bilgiler:
Okul,valiliğin denetiminde 21 Eylül 1989 yılında Eskişeihr'de açıldı.40'a yakın çoğunluğu kız,lise mezunu öğrenci ile öğretimine başladı.Okulda yapılan yıllık planda görülen konu başlıkları şunlardır:
a-Lületaşının oluşumu ve işlenme yöntemleri
b-Araç gereç ve malzemeler
c-Desen -Tasarım
d-Sanat tarihi
e-İş idaresi
f-Türk Kültürü
g-Genel Ekonomi ve Piyasa Bilgisi

Okul bu konuda yapılan belki de en önemli gelişmeydi.Müdür,öğretmen ve ustası tek bir kişiden (Talat ÜRERSOY)oluşan bu okulda eleman yetersizliği baş gösterdi.Bunu sonucunda valilikle irtibata geçildi.Ancak valilik ne bir öğretmen temin etti,nede okulun ihtiyaçlarını karşılayacak bir araç tesis etti.Altyapının oluşturulmaması,eleman yetersizliği,maddi imkansızlıklar ve politik sebeplerden dolayı okulun eğitimine ara verildi.Oysa festivaller sırasında yurtdışından sanatçılar gelmiş ve okulda 15-20 gün lületaşından heykelcikler yapmış ve sergilemişlerdi.Diğer bir olumlu gelişmede 1988 yılında düzenlemeye başlanan "Beyaz Altın Festivali"idi.Belki gereken ilgiyi ve tanıtımı sağlayacak olan festivallere ne yazık ki 1991 yılında son verildi.Önümüzde yapılması gerekenlerin bir yol haritası var zaten.Yani yapılabilecek bir şeyler mümkün.Belki biraz duyarlılık çözüm yolu olabilir.Bu noktada halkımıza büyük sorumluluklar düşmektedir.Bizim topraklarımızın en kaliteli madenlerinden biri olan lületaşına sahip çıkmak ,ona gereken ilgiyi ve değeri vermek yine bizlerin sorumluluğu.